A lot has happend. Na vorige maand besloten te hebben om school uit te stellen tot januari volgend jaar ben ik even een in diep gat gevallen. Het is natuurlijk niet erg fijn om te weten dat je nog eens 4 maanden moet wachten voordat je je leven weer mag oppakken. En daarbij is het natuurlijk nog niet eens zeker of ik in januari goed genoeg hersteld ben om het eerder genoemde weer op te pakken. Afijn, het beste wat me nu te doen staat is om met optimisme de aankomende 4 maanden tegemoet te gaan. Na de afgelopen paar weken te hebben gevochten met de DUO had ik gehoopt dat het nu allemaal geregeld zou zijn, het is natuurlijk wel allemaal ingewikkeld, maar word er zo nu en dan wel een beetje simpel van om aan ieder persoon die ik aan de telefoon krijg weer alles uit te moeten leggen. Met als gevolg dat je ook nog steeds word door verbonden... fijn...! Maar goed dat word dus vervolgt.
De afgelopen maand ben ik weer erg druk geweest met revalideren, elke week 2x fysio, 2x logopedie, 2x ergo therapie afspraken bij de revalidatiearts en als ik geluk heb ook nog langs bij de maatschappelijk werkster.. Goh ik heb het er maar druk mee. Maar ondanks dat ik het nogal sarcastisch overbreng merk ik daadwerkelijk verschil, al het is het een klein verschil, het is een verschil. Tijdens fysio merk ik dat de prikkels minder snel tot erge hoofdpijn lijden en merk ik dat het "naar" het ziekenhuis gaan, voor mij ook een wat minder groot obstakel word. In het begin werd ik altijd gebracht en gehaald en had ik direct last als ik het altijd bedrijvige ziekenhuis instapte. Nu ga ik zelf met mijn brommertje richting het ziekenhuis en als ik het ziekenhuis instap kan ik bijna zonder last de afdeling revalidatie halen waar ik nog even kan bijkomen en vervolgens aan de slag kan! Daarnaast ben ik bezig met het afbouwen van mijn oordoppen door middel van 2x 40 min op mijn kamer ze niet te dragen. Zoals ik al zij het is niet veel en er moet nog heel veel gebeuren, aankomende maanden ga ik voor controle langs bij de neuroloog en ga ik hem eens even flink aan de tand voelen en natuurlijk kom ook daarvan een post op mijn blog.
Maargoed genoeg daar over, zoals jullie ongetwijfeld weten is het al weer oktober, hallo herfstachtige dagen, nattigheid en wervelwinden! Deze maand staat voor mij normaal gesproken in het teken van verjaardagen heel veel verjaardagen. En laat het nou net zo wezen dat ik eigenlijk op geen een verjaardag kan komen, kijk het is geen ramp natuurlijk maar leuk vind ik het zeker niet! Het enigste is eigenlijk dat ik het vreselijk mis om onder de mensen te zijn, gezellig te kletsen met elkaar en veel lachen en gek doen, want ik, daar ben ik de laatste tijd toch wel achter gekomen ben echt wel een "People person" als je begrijpt wat ik bedoel. En dan heb ik er af en toe toch echt wel de "P" in dat ik dat nu al 7 maanden moet missen.
Zo, nu al mijn zeurende berichten met jullie te hebben medegedeeld vind ik dat het tijd is voor wat positiviteit! Want hoe moeilijk ik het af en toe ook vind om positief te blijven dat is toch echt wel het beste wat ik kan doen! En dan blijf ik het voor mezelf herhalen dat toch wel elk nadeel zijn voordeel heeft.
Ik weet nu dat in de periode voordat ik ziek werd het eigenlijk best druk had, nee niet druk VEULSTE druk met van alles en nog wat. Stond s'ochtends rond half 6 op en lag pas rond half 12, 12 uur in bed, dag in dag uit. En ik kan je vertellen daar word je moe van, heel moe. En was ik alleen maar bezig met mijn agenda, alle verplichtingen, hobby's ect, maar had geen tijd voor andere dingen. Met andere dingen bedoel ik tijd voor mezelf, Me-Time zoals ze dat zo mooi noemen in verschillende tijdschriften, de tijd waarin je lekker creatief bezig kan zijn, lekker aan het rommelen bent en eigenlijk niets moet! Nu 7 maanden later en nog steeds herstellende heb ik alle tijd voor mezelf en heb ik ontdekt dat ik het echt ontzettend leuk vind om creatief bezig te zijn in de zin van kleding pimpen, blogs bijhouden, fotograferen, koken, designen en zo kan ik nog even doorgaan. Hiervan vinden jullie regelmatig posts van op mijn blog. Zo zie je maar weer dat ook al moet ik alles in etappes doen, gaat het met mijn gezondheid nog steeds niet goed, heb ik veel hoofdpijn, last van misselijkheid en heb ik school weer moeten uitstellen, er zijn erg veel leuke, creatieve en inspirerende activiteiten op mijn pad gekomen waar ik heel veel voldoening uit haal en waardoor ik het nog steeds kan uithouden!
Met jullie wil ik ook nog even mijn last minute overwinning delen! Vandaag ben ik voor het eerst "naar" een vriendin toe geweest om even te kletsen! Was erg zenuwachtig (Jaaahaaa ik ben nou eenmaal een zenuwpees) over hoe het zou verlopen en ik moet zeggen ben eigenlijk wel tevreden, uiteindelijk voelde ik wel dat het nu toch echt wel tijd was om te gaan maar ik ben trots op mezelf dat ik in een andere omgeving en andere mensen ect, me tenminste even staande heb kunnen houden!
Keep your smile up!
Liefs,
Lara
Geen opmerkingen:
Een reactie posten