Gister vierden wij het ingaan van de 23ste leven fase van mijn oudste zuster!
Na een ontbijt op bed en na "happy birthday to you" te hebben gezongen was het tijd voor koffie/thee en spellen met familie en kennissen. En als afsluiter savonds tijd voor alcohol, bowling en muziek met vrienden en vriendinnen
Ondanks de feestelijke sfeer, was ik toch ook wel zenuwachtig, dwaalden er veel vragen door mijn hoofd en zou ik mijn familie eindelijk ook weer eens zien sinds maanden.
Vragen als : hoe zal deze verjaardag verlopen met de nieuwe medicatie? hou ik het wel vol? kan ik me wel terug trekken? krijg ik de dag erna een terugslag? moet ik extra pijnstillers slikken vandaag of gewoon afwachten? kon ik gewoon niet loslaten, maar uiteindelijk zat er gewoon niets anders op dan afwachten en zien hoe het gaat! Dus heb ik mezelf bij elkaar geraapt en gegaan met die banaan!
Nu de dag erna, kan ik zeggen dat het me niet is tegengevallen! Ja, ik heb erg last van een terugslag, Ja, ik heb vandaag extra pijnstillers nodig en Ja, ik heb me zeker terug moeten trekken en de helft van de verjaardag niet meegemaakt. Maar ik kan het met geen mogelijkheid vergelijken met de 50ste verjaardag van mijn vader, afgelopen augustus. Zo'n groot verschil was er dus, ik heb overdag met familie het grootste gedeelte meegemaakt, af en toe nog een gesprek gevoerd, nog even een spel meegespeeld en ook nog samen gedineerd. Ik ben trots! Maar daarna was wel echt mijn grens bereikt, ik voelde het wel aankomen maar toch, ik wilde zo graag! Daarom savonds nog even de binnenkomst van vrienden en vriendinnen en de cadeautjes meegekregen maar toen was het echt afgelopen! Hup naar boven in bed en uitrusten, hoofdpijn laten zakken, medicatie innemen, misschien nog even een aflevering Bones kijken en dan slapen maar!
Ondanks dat ik nu erg last heb en het zeker nog wel een aantal dagen zal voelen, kan ik zeggen dat ik het, het zeker waard vond! Maar Ik heb nog een lange weg te gaan!
Liefs,
Lara
"Love the little things in life"
Nu de dag erna, kan ik zeggen dat het me niet is tegengevallen! Ja, ik heb erg last van een terugslag, Ja, ik heb vandaag extra pijnstillers nodig en Ja, ik heb me zeker terug moeten trekken en de helft van de verjaardag niet meegemaakt. Maar ik kan het met geen mogelijkheid vergelijken met de 50ste verjaardag van mijn vader, afgelopen augustus. Zo'n groot verschil was er dus, ik heb overdag met familie het grootste gedeelte meegemaakt, af en toe nog een gesprek gevoerd, nog even een spel meegespeeld en ook nog samen gedineerd. Ik ben trots! Maar daarna was wel echt mijn grens bereikt, ik voelde het wel aankomen maar toch, ik wilde zo graag! Daarom savonds nog even de binnenkomst van vrienden en vriendinnen en de cadeautjes meegekregen maar toen was het echt afgelopen! Hup naar boven in bed en uitrusten, hoofdpijn laten zakken, medicatie innemen, misschien nog even een aflevering Bones kijken en dan slapen maar!
Ondanks dat ik nu erg last heb en het zeker nog wel een aantal dagen zal voelen, kan ik zeggen dat ik het, het zeker waard vond! Maar Ik heb nog een lange weg te gaan!
Liefs,
Lara
"Love the little things in life"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten